تاریخ آخرین بروزرسانی: ۷ تیر ۱۴۰۳
در انتخابات قبل به شدت مخالف رییس جمهور شدن ابراهیم رییسی بودیم و متاسفانه درست تحلیل کردیم. اوضاع نابسامان بازار سرمایه و شرایط بد معیشتی و آزادی های اجتماعی مردم بیانگر وخامت روزگار مردم ایران است.
طی جلسات فراوانی که با مدیران و کت کش های دولت رییسی و گماشته های جلیلی داشتیم به وضوح بی سوادی، نالایقی و تند روی های آنها را دیدیم.
تصمیمات خلق الساعه و پوچ اقتصادی دولت و حاکمیت یکدست را در بازار و اقتصاد دیدیم.
بی تفاوتی مجلس را در دفاع از حقوق سهامداران خرد و بازار سرمایه دیدیم.
بی ارزش کردن هنرمندان و کارهای پوپولیستی و البته مدیران قوم لوط را در بدنه ی وزارت فرهنگ و ارشاد دیدیم.
افزایش فشارهای مالیاتی و بازی های کثیف ارزی و بازی با نرخ بهره را دیدیم.
کتک خوردن و بازداشت جوانان و زنان و دهه هشتادی ها را در کف خیابان و بدست کوتوله ها دیدیم.
بی ارزش شدن پول ملی، تعطیل شدن شرکت ها، افزایش جرم و جنایت در جامعه، فسادهای دبش و مدیران نالایق را دیدیم.
فرار مغزها و سرمایه ها را دیدیم.
عمر و سرمایه هایی که در بازار بورس بر باد رفت را دیدیم و با تمام وجود احساس کردیم.
وعده ی های پوشالی طلایی و ویلایی و ژیلایی و گوشتی و ماشین برقی و جت اسکی را دیدیم.
کارنامه ی جمهوری اسلامی قابل دفاع نیست.
از رفتار تند رو ها خسته شدیم و میدانیم که خانه از پایبست ویران شده و صرفا با تغییر رییس جمهور که گردنش زیر تیغ مجلس و شورای نگهبان و مجمع تشخیص و صدها ارگان آتش به اختیار دیگر است درست نمیشود. اما چه کنیم که در این مملکت زندگی میکنیم و دلمان را باید به اندکها خوش کنیم تا شاید روزی صبح دولت ما هم بدمد.
جمعه ۸ تیر ۱۴۰۳ برای ایران به مسعود پزشکیان رای میدهیم تا شاید حداقل های نهج البلاغه را در بخشی از ساختار رژیم شاهد باشیم و روزی بصورت رسمی در دولت پزشکیان حزب سهامداران بازار سرمایه را بصورت رسمی تشکیل دهیم.
کانون سهامداران بازار سرمایه
۱۴۰۳/۰۴/۰۷
